Mędrcy świata, złość okrutna
Dziecię prześladuje.
Wieść okropna, wieść to smutna,
Herod spisek knuje.
Nic monarchów nie odstrasza,
do Betlejem śpieszą,
gwiazda Zbawcę im ogłasza,
nadzieją się cieszą.

Przed Maryją stają społem,
niosą Panu dary.
Przed Jezusem biją czołem,
składają ofiary.
Trzykroć szczęśliwi królowie,
któż wam nie zazdrości?
Cóż my damy, kto nam powie,
pałając z miłości?

Tak, jak każą nam kapłani,
damy dar troisty:
modły, pracę niosąc w dani,
i żar serca czysty.
To kadzidło, mirrę, złoto
niesiem, Jezu, szczerze,
Co dajemy Ci z ochotą
od nas przyjm w ofierze.