Panna porodziła niebieskie Dzieciątko,
w żłobie położyła małe pacholątko.
Pasterze śpiewają, na multankach grają.
Hej, kolęda, kolęda!

Skoro pastuszkowie o tym usłyszeli,
zaraz do Betlejem czym prędzej bieżeli,
witając Dzieciątko, małe pacholątko.
Hej, kolęda, kolęda!

A Klimas porwawszy barana jednego,
i Staszek czym prędzej
schwytawszy drugiego,
tych bydlątek parę Panu na ofiarę.
Hej, kolęda, kolęda!

Kuba nieboraczek nierychło przybieżał,
śpieszno, ni tak, ni siak wszystkiego odbieżał.
Panu nie miał co dać, kazali mu śpiewać.
Hej, kolęda, kolęda!

Zdobył tak wdzięcznego głosu baraniego.
Aż się Józef Stary przestraszył od niego,
Już uciekać myśli, ale drudzy przyszli,
Hej, kolęda, kolęda!

Mówi Józef Stary Nie śpiewaj tak pięknie,
Bo się głosu twego Dzieciątko przelęknie,
Lepiej Mu zagrajcie, Panu chwałę dajcie,
Hej, kolęda, kolęda!

I tak wszyscy społem wokoło stanęli,
Panu maleńkiemu wesoło krzyknęli:
Żyj nam Królu nowy, Synu Dawidowy.
Hej, kolęda, kolęda!