Do żłóbeczka Twego, Jezu

Do żłóbeczka Twego, Jezu, dzisiaj bieży społem
Wierna Tobie polska dziatwa, bijąc kornie czołem.
Lecz szczęśliwsi pastuszkowie, o, świat im zazdrości,
Cóż my damy, któż wypowie, w dowód swej miłości?

Wiesz Ty Boża Dziecineczko, jak my Cię kochamy.
Więc u Twoich nóżek świętych, serca swe składamy.
Pragniem Tobie służyć szczerze i Matuchnie drogiej.
Więc w prastarej ojców wierze, śpieszmy pod Twenogi.

Prośbę łzawą wyrażamy u żłóbeczka Twego:
Miejże litość nad niedolą ludu cierpiącego,
Wróć nam niegdyś wolne ziemie, jasne i słoneczne,
Niech odzyska je to plemię wierne Tobie wiecznie.