Chodźcie, by Mu złożyć dary tu,
z nas każdy dziewicę pozdrowi,
więc spieszmy, bo czas,
niech każdy wśród nas
Małemu cześć odda Królowi.
Lulaj, lu! Lulaj, lu!

Dziecię jak kwiat na ten patrzy świat,
sam w kształty ludzkości przybrany.
Choć mały, a zna, co miłość, co łza,
chce w Bogu być braciom oddany.
Lulaj, lu! Lulaj, lu!

Twoim chcę być, w serduszku Twym żyć;
za żłóbek niech dziś mi posłuży.
Wejść pozwól mi tam, o, przytul mnie sam.
Niech hołd Ci me serce wynurzy.
Lulaj, lu! Lulaj, lu!

Choć nocka w śnie, sen odbiega Cię,
miłości wskazujesz dziedzinę,
bo serduszko Twe dar ludziom ten śle,
tul, Marjo, swą boską dziecinę.
Lulaj, lu! Lulaj, lu!