Chwała bądź Bogu na wysokości,
A ludziom pokój na tej nizkości:
Dziwna nowina, zrodziła Syna,
Maryja, Maryja, Maryja.

Lecz to dziwniejsza iże dziewica,
Zrodziła Syna a bez rodzica:
Jego powiwszy, w żłobek włożywszy,
Całuje, całuje, całuje.

Takie radości są ogłoszone,
Ażeby światu były wiadome:
Co gdy słyszeli, wnet pobieżeli
Pasterze, pasterze, pasterze.

A bieżąc w drogę pilno spieszyli,
Aż do Betleem miasta przybyli:
Tam wraz witali, dary składali
Dzieciątku, dzieciątku, dzieciątku.

Oto przynosim dary dla Ciebie,
Nie gardź, lecz przyjmij wszystkich do siebie:
Odpuść nam winy, Synu jedyny
Maryi, Maryi, Maryi.

Bogiem Cię prawym być wyznawarmy,
Maryją Pannę za Matkę mamy;
Za ojca Twego domniemanego
Józefa, Józefa, Józefa.

Teraz padamy do nóżek twoich,
Nie racz opuszczać pastuszków swoich:
Oddajem siebie gdy już od ciebie
Idziemy, idziemy, idziemy.