Patryarchów świętych upragnione
Spełniło się oczekiwanie,
Kiedy Słowo z Panny narodzone
Dopełniło wszystkich żądanie.
Gwiazda nowa Jakubowa
Wypuściła promienie,
Ciemne błędy gasząc wszędy,
Światła czyni zjawienie;
Stąd dziś każdy z anioły
Wyśpiewuje wesoły:
Niechaj chwała Bogu będzie w niebie,
A na ziemi pokój ludowi.
Już prorockich przepowiedzeń skutki
Odmieniły świat cały mile:
Oddalając uprzykrzone smutki,
Przywróciły wesołe chwile!
Wszędy echo brzmi z pociechą,
Że z daru Zbawiciela,
Upewnienie o zbawienie
Dopełniło wesela:
Więc z niebieskimi szyki,
Wydajmy dziś okrzyki:
Niechaj chwała Bogu będzie w niebie,
A na ziemi pokój ludowi.

Niebo dzisiaj z ziemią połączone,
Wyśpiewuje wdzięczności pienie;
Dzięki Bogu czyni nieskończone
Za zjawione ludziom zbawienie;
Radość nasza z Messyasza
I wszystkiemu stworzeniu,
Że Pan chwały śmierci strzały
Skruszył w swem narodzeniu
Brzmijże świecie wesoło,
Wydaj odgłos w około:
Niechaj chwała Bogu będzie w niebie,
A na ziemi pokój ludowi.

Aby człowiek Bogiem był nazwany,
Jego postać Bóstwo przybrało:
By nie brząkał niewoli kajdany,
Słowo Ojca Ciałem się stało.
Sługa z pana, ach odmiana,
Niesłychane przykłady!
By z wdzięczności dla miłości
Człowiek w Boga szedł ślady.
Więc niech pienia odgłosy
Idą aż pod niebiosy.
Niechaj chwała Bogu będzie w niebie,
A na ziemi pokój ludowi.

Uczynione z Twej miłości związki
Bóstwa Twego z naszym rodzajem,
Sprawiły nam ścisłe obowiązki,
Byś miłowan od nas był wzajem.
Dajże Panie, me kochanie,
By ogniste pożary
W sercach trwały na wiek cały,
Byś był kochan bez miary.
Nuż i teraz w miłości
Wyśpiewujmy radości:
Niechaj chwała Bogu będzie w niebie
A na ziemi pokój ludowi!