Dla zbawieuia ludu swego,
Opuściwszy łono Ojca przedwiecznego.

I niebieskie górne kraje,
Razem Bogiem i człowiekiem na świat staje.

Z czystej Panny narodzony,
I Jezusem przez Anioła przerzeczony.

W stajni pustej w sianku leży,
Dwoje bydląt nierozumnych kniemu bieży.

Osioł z wołem uklękają,
Stwórcę swego w ludzkiem ciele wyznawają.

I Anieli z nieba spieszą,
Chwałę Bogu wyśpiewując, ludzi cieszą.

Gdy to pasterze słyszeli,
Trzody swoje które paśli, odbieżeli:

A przyszedłszy do stajenki,
Kędy Jezus odpoczywał, Pan maleńki,

Oddali mu cześć i chwałę,
Przytem serca złożyli mu na ofiarę.

Otoczywszy żłobek wkolo,
Zaśpiewali dzieciąteczku pieśń wesołą.

Witaj Jezu, wieczny Boże!
Jakże ciebie ten żłobeczek objąć może.

Witaj Jezu Królu świata,
Messyjaszu pożądany długie lala.

Witaj Jezu lilościwy,
Ty masz zbawić rodzaj ludzki nieszczęśliwy.

Opuściłeś skarby drogie,
Zszedłeś abyś za nas cierpiał męki srogie.

Błogosław nam Jezu drogi,
Byśmy kiedy nie zbłądzili z twojej drogi.

Wspomnij na nas gdy nie w chacie
Ujrzymy cię, ale w górnym majestacie.

Niech ci Jezu tu i wszędzie,
Józefowi i Maryi chwała będzie.

Niech ci wieczna chwała Panie,
Jako w niebie tak na ziemi nie ustanie.