Kolędy // Bóg się rodzi

Bóg się rodzi

Pierwotny tytuł tego utworu to ,,Pieśń o Narodzeniu Pańskim". Można dostrzec tu cytaty z Ewangelii św. Jana przeplatane z barokowymi metaforami, poeta podkreśla w ten sposób nastrój mocy i chwały.

Bóg się rodzi, moc truchleje:

C C7 F G

Pan niebiosów obnażony,

C a d G

Ogień krzepnie, blask ciemnieje,

C C7 F G

ma granice Nieskończony;

C a d G

Wzgardzony, okryty chwałą,

G C

śmiertelny Król nad wiekami

G C

A Słowo Ciałem się stało

G C A A7

i mieszkało między nami.

d G G7 C

Cóż masz Niebo nad ziemiany? Bóg porzucił szczęście Swoje,
Wszedł między lud ukochany, dzieląc z nim trudy i znoje.
Niemało cierpiał, niemało, żeśmy byli winni sami.
A Słowo Ciałem się stało i mieszkało między nami.

W nędznej szopie urodzony, żłób Mu za kolebkę dano!
Cóż jest, czym był otoczony? Bydło, pasterze i siano.
Ubodzy, was to spotkało witać Go przed bogaczami.
A Słowo Ciałem się stało i mieszkało między nami.

Potem i króle widziani cisną się między prostotą,
niosąc dary Panu w dani: mirrę, kadzidło i złoto.
Bóstwo to razem zmieszało z wieśniaczymi ofiarami.
A Słowo Ciałem się stało i mieszkało między nami.

Podnieś rękę, Boże Dziecię, błogosław ojczyznę miłą,
w dobrych radach, w dobrym bycie, wspieraj jej siłę swą siłą,
dom nasz i majętność całą, i wszystkie wioski zmiastami!
A Słowo Ciałem się stało i mieszkało między nami.