Strzecha słomiana, nad żłóbkiem Pana lśni zorza.
Osiołek z wołem patrzą się społem w Twarz Bożą.

Jadą Królowie, wielcy panowie, magnaty.
Blask od kamieni, szaty z czerwieni bogatej.

Mirrę i złoto sypią z ochotą w tej dobie:
A on, choć zima, odzieży nie ma na sobie.