W górę serca i czoła! Pieśń zabrzmiała wesoła,
i po ziemi rozlega się całej.
Oto Jezus maleńki, pośród lichej stajenki,
zstąpił do nas z niebieskiej Swej chwały

Radość bije w przestrzenie, czuje każde stworzenie,
jaka dana mu z niebios pociecha;
Wie, że Boskie to Dziecię do każdego na świecie
z łona matki się słodko uśmiecha.

Lecz spójrz Boska Dziecino, oto z ócz nam łzy płyną
i przez łzy się modlimy do Ciebie;
Niech ta gwiazda, co płonie w chwały Twojej koronie
i nam także zabłyśnie na niebie.

Niech jej promyk, co świeci wśród burzliwej zamieci
i nam ulgę przyniesie w niedoli;
Niechaj w polskiej krainie raz pieśń taka popłynie:
\"Pokój ludziom, co dobrej są woli!\"