Czemuż litości nie masz, Panno droga,
żeś w liche sianko uwinęła Boga.
O siano, siano, siano, kwiecie drogi,
że się na tobie kładzie Pan ubogi.

Dziwna na świecie stała się odmiana,
że Nazareński Kwiat wrzucon do siana.
O siano, siano, co to tobie było,
że będąc sianem w kwiat się obróciło?

Lecz to dziwniejsza, że Pan ogniem bywszy,
w siano się ukrył, siana nie spaliwszy.
O siano, siano, czemu nie gorejesz,
czemuż przynajmniej Pana nie zagrzejesz?

Już to nie w cierniu jest kwiat lilijowy,
lecz z siana wyrósł przez grzech Adamowy.
O siano, siano, o błogosławione,
na którym Dziecię Jezus jest złożone.