Szczęśliwa kolebko, szczęśliwy żłobie,
Ten Bóg, co świat stworzył, położon w tobie:
Niebem nieogarniony,
W tobie wszystek zamkniony.

Kolebko niebieska, żłobku ubogi,
W tobie jest zawarty ten klejnot drogi,
Z nieba światu spuszczony,
Złotem nieoceniony.

Gdy twoją uważam piękną ozdobę,
Ceniąc, która leży w żłobie osobę:
Nikną wszystkie urody,
Miękkie świata wygody.

Za nic złotogłowy, za nic szkarłaty,
Kiedy patrzę na te ubogie płaty,
Któremi cię związała
Matka, innych nie miała.

Zasypiaj szczęśliwie w tej kolebeczce,
Przyśpiewuj matuniu tej dziecineczce:
Niechaj zasypia wdzięcznie,
Jezus mój i bezpiecznie.