Nie na puchach, ani w złocie, ani w purpurze,
Zimno cierpi Pan Bóg dla nas w ludzkiej naturze.
Przyszedł na świat, by zbawić nas, ludzkie plemię,
Z mocy grzechu, przez to przyniósł radość na ziemię.

Spełniły się obietnice od Boga dane,
gdy to Dziecię dla nas nędznych z nieba zesłane.
Przy Dziecinie Matka Jego, Panna Marya,
I Opiekun, starzec święty, Józef, lilia.

Aniołowie się radują i tak śpiewają:
Bogu chwała, dobrzy ludzie niech pokój mają.
Gwiazda dziwna nad stajenką w obłokach płonie.
Ale większa miłość ku nam, w Dzieciny łonie.

Chociaż wieki upłynęły, jednak te chwile,
Tak radosne w sercach ludzkich zawsze brzmią mile.
Wszak Zbawiciel dla nas zstąpił na niebieskie niwy,
Z tronu Swego niebieskiego, choć Bóg prawdziwy.

Więc z ufnością, z wiarą wielką śpiewajmy Jemu:
Chwała Tobie, w wysokości! Ludowi Twemu,
Pozwól użyć tego szczęścia, byśmy na ziemi,
Mogli Tobie śpiewać \"Chwała\" będąc wolnemi.