Bądźże nocy pozdrowiona
na wieki wieków wysławiona.
Tyś nad wszystkie dnie wyrosła,
Boś nam światło wiary przyniosła.

Duchów świętych grono całe,
Śpiewa w górze Panu chwałę,
Ludziom radość oznajmuje,
I ziemi pokój zwiastuje.

W złocisty obłok przywdziane,
Jaką w nocy czyni zmianę;
A gdy światłość wokół toczy,
Wtem je straż pasterzy zoczy.

A skoro straż to spostrzegnie,
Żwawo do stajni pobiegnie,
Widzieć Dziecię narodzone,
Ubogo w żłób położone.

Choć w pieluszki owiniony,
Za Pana jednak uczczony,
Bo każdy w Nim poznać może,
Ulubione Dziecię Boże.

Jaką radość i nadzieję,
Niebo na ziemię nam leje,
Jak nas ojciec umiłował,
Kiedy nam Syna darował.

Dawszy nam Bóg Syna swego,
Da też, co jest zbawiennego,
Jego miłość nieskończona,
Niechaj będzie uwielbiona.